به نام حضرت دوست
تو بلوط دل آرای سروآبادی،
اما سرو را سر بریدند که چرا مُثمِر نبوده است،
آه!
چرا یکی نمی گوید:
والاترین ثمره زندگی، آزادگی است!
دَدان، شیردِلان را به دام می کَشَند و
این گونه صلابت را می کُشَند،
زینهار!
غُرش غیرت، خموش گردد!
اصیل آریایی،
سپاس!
زبانت را به جوانمردی می فهمم و
ریشه پهلوانی را در نژادم می جویم!
حدود سرحدات را کوچ کُرد نگهبانی کَرد،
ستیغ کوهستان را به تیغِ رشادت کُردان پاسداشت باید و گُردان بلندبالا را غیر از این نشاید!
با تو و این همه،
مرز و فرامرز دیگر چه معنا دارد؟!
#سیدصدرا
درباره این سایت